:უჰუ:
მოლოდინის რეჟიმში ვცხოვრობ, ასეთი რამ არასდროს დამმართნია, არა ლოდინის მომენტი როგორ არ მქონია, მაგრამ ეს სულ სხვა რამეა. ეტყობა შენს სისხლს და ხორცს რომ ეხება სხვანაირად განიცდი ყველაფერს.
სულ ტელეფონს დავყურებ და შიში კიდევ უფრო მიძლიერდება, რა იქნება, როგორ იქნება. არ მინდა ის წუთი გამომეპაროს, როცა ტელეფონი დარეკავს და მეტყვიან ჩქარა დაიწყოო... იმასაც ვგრძნობ რა რეაქცია მექნება და გული როგორ შემეკუმშება ნერვიულობით. ისე ვარ თითქოს მე მჭირს ეს ყველაფერი და მე უნდა გადავიტანო მის მაგივრად....... თავს ვარწმუნებ, რომ ყველაფერი ძალიან კარგად იქნება, აბა რაააა.
გელოდებით, გელოდებით, შენ ხომ პირველი იქნები და ყველაზე საყვარელი ყველას შორის:)
Posted by maknatuna on June 8, 2010 at 5:59 AM
ჯერ სად ხარ სად:))მერე ნახე შენ გაგიჯება და გულის ფეთებებიი:))