ფრაგმენტები

ნაწილი 1  (მობილურის ჩანაწერები) 

1. ასეთი რამ ხომ გვიგვრძვნია ყველას, გძინავს და ძილში კიდევ ძილს ნატრობ. ახლა სვანეთის გზას ვადგავარ და იმაზე ვფიქრობ, რომ ნეტა არ დასრულდეს ეს წამი. ენგური კი შაბიამნისფერია, ისეთი როგორც არასდროს. მთას ფერი ეპარება, აი ისეთი ფერი მარტო ამ მხარეში რომ იცის. ნამდვილი შემოდგომისფერი.




2.სვანეთში სიყვარულმა უნდა წაგიყვანოს.ამ ხალხის სიყვარულმა და იმ ტრადიციების პატივისცემამ, რომელიც ასე ხშირად ძალიან გაუგებარი და მიუღებელია ჩვენთვის. სხვანაირად უბრალოდ არ შეიძლება.



3. ფესტივალი მესტიაში ძალაშია შესული. გაამართლა აშკარად. ადგილობრივი ახალგაზრდობა აქტიურია, მათი მშობლები ჯიუტად სდუმან. შემთხვევა თუ მოგეცა გაარკვევ, რომ ეს ყველაფერი საერთოდ არ ეხატებათ გულზე, სულ უბრალოდ, სიმშვიდეს ურღვევს მათ, არ სჭირდებათ საქმეში ცხვირის ჩამყოფები.



4. ზურგს უკან "ბოლო გამოშვება" საესტრადო განათებაა, ასე ძლიერ რომ მჭრის თვალს. მე ზურგშექცევით ვდგავარ და განათებულ კოშკებს შევცქერი. ცა ვარსკვლავებითაა მოჭედილი, ახლო მთის წვერზე კოცონი ანთია. ხვალ ჩვენც უნდა ავიდეთ ამ თვალუწვდენელ წვერზე. მესტია უბრალოდ აღმოჩენაა და ამოუწურავი....




ნაწილი 2 

ნიკა სვანია, დაფასებული სვანი, აზრიც რომ მოეკითხება და პატივსაც რომ სცემენ. ხმას არ იღებს ზედმეტად, თუმცა ბევრს ფიქრობს და განიცდის.



რას განიცდის????

სვანეთის სრული რეაბილიტაცია, ჩაკეტილი კასტის ცხოვრებაში ხელებისფათურია....

გამრავლებული ტურისტი ამ მხარეში მარტო ცივილიზაციის შემომტანი კი არააა, იმის დამანგრეველია რაც ამ ტურისტს დღეს იზიდავს სვანეთში....

ახალგაზრდობა ისე აღარ განიცდის და სჯის თავის გვარისას, როგორც აქამდე იყო, იქნებ კარგიცაა, ნაკლები გვარი შეწყვეტს ამ მხარეში სამუდამო არსებობას....

სასულიერო პირის გამოჩენა ამ მხარეში ვერ გადაუწყვიტავს მათ ძირითად პრობლემას, აქ ხალხის შეგნება უნდა მივიდეს იქამდე, რომ ერთმანეთის სისხლის აღება  უბრალოდ ცუდი გადმონაშთია...

აქ ყველაფერი რაც ეხლა კეთდება კონკრეტულების გულის საოხია და არა ამ მხარის......




ნაწილი 3

ჩვენ დაახლოებით ათნი ვართ, პირდაღებულები შევცქერით გარემოს და ყველა ხესთან თუ კოშკთან სურათს ვიღებთ.....



დღეები იმდენად დატვირთულია და ერთმანეთისგან განსხვავებული, რომ ფაქტების გადააზრებას ვერ ასწრებ....

დღეები გრძელია და ღამეები ძალიან მოკლე.....

უშბა დანისლულია,  მკაცრად დამალული....



რიტმი გაუჩერებელი და აუდიტორია განცვიფრებული, რომელიც დროგამოშვებით ზურგს აქცევს სცენას ჩვენი შემხედვარე.....



ფილმის იდეა შერჩეულია და კადრები დალაგებული....

უბრალოდ ილუზიაა და სიგიჟეა ეს ყველაფერი



ბოლო კითხვა: რა არის შენთვის სვანეთი?

სულის ნაწილი, რომელიც ასეთი ნოსტალგიური ხდება ხოლმე და დაბრუნებას მთხოვს.....

ზოგჯერ უბრალოდ....

უბრალოდ არაფერი ხდება...

ცხოვრებას მოაქვს ცუდიც და კარგიც

ცხოვრება გხდის ერთ წამში ბედნიერს და უბედურს....

საუკუნე ვერ შეცვლის იმდენს, რაც ერთმა წამმა შეიძლება  ქნას....

ზოგჯერ უბრალოდ ცხოვრება ისეთ სიურპრიზს გიმზადებს, რომელმაც შეიძლება რეაქცია დაგიკარგოს

არა, გამოხატვის უნარით ისედაც ვერასდროს დავიკვეხნი, მაგრამ

სიტუაცია, ზიხარ სამსახურში იმ აზრით გაბედნიერებული, რომ სულ რამდენიმე საათი დარჩა შვებულებამდე, მარტო ერთი აზრი გიტრიალებს გულში იმავე საღამოს როგორ გაიქცევი სადგურში და რამდენიმე საათში შენს საოცნებო უშბას იხილავ.

მობილზე ზარია....

- შეგიძლია 1 საათით გაენთავისუფლო უფროსს???

მშობელს უარს როგორ ეტყვის ნორმალური ადამიანი რამე თხოვნაზე და მეც ცოტა უკმაყოფილო გამოვდივარ სამსახურიდან....

შეხვედრის ადგილი ახლოა...

მოსახვევში უცნობი მანქანა დგას...

რამდენიმე ახლობელი სახე და 1 ფრაზა ”შენია”....

რამდენიმე დღეში იუბილე მაქვს, თარიღი არაფრით გამორჩეულია, უბრალოდ მთელი ცხოვრება დასამახსოვრებელი..........