მთავარია გაგება

დიდი ტრილოგიის დასკვნითი ნაწილი (ანუ გადაიკითხეთ კლასიკოსები).....

ტრაპიზონიდან სადღაც 45 წუთის სავალზე მშვენიერ სანახაობას წააწყდებით, პრინციპში მიმდებარე ტერიტორიაზე მრავალი ღირსშესანიშნავი ადგილია, თუნდაც მარტო ტაო-კლარჯეთი და კაბადოკია რად ღირს, მაგრამ ჩემი რჩევა იქნება რომელიმე ამ ტურის შედგენისას, აუცილებლად მოახერხოთ სუმელას წმ.გიორგის მონასტრის ნახვა. ინტერნეტში მწირი ინფორმაცია დევს, ამიტომ აღვნიშნავ, რომ ეს არის ბერძნული სამონასტრო კომპლექსი,  ტრაპიზონის პროვინციის ერთ მიყრუებულ კუთხეში მდებარეობს 1200 მეტრის სიმაღლეზე და გადაჰყურებს ალპურ მთებს.

მონასტერი 386 წელს დაარსეს ათენელმა მღვდლებმა ბარნაბამ და სოფრონმა. მათ აღმოუჩენიათ ღვთისმშობლის ხატი ერთ ერთ გამოქვაბულში, რომელიც დევნისას ქრისტიანებმა გამოარიდეს.
1923 წლამდე აქ ქრისტიანი ბერძნები ცხოვრობდნენ, რომლებიც თურქებმა გაცვალეს თავის ხალხში, და რომლებმაც გადასახლების მერე , იგივე სახელობის მონასტერი საბერძნეთში დაარსეს. (ამონარიდებია ერთ-ერთი რელიგიური ფორუმიდან).

ვაგრძელებ: ეს კომპლექსი რატომღაც ვარძიასთანაა შედარებული, მე ასე არ მივიჩნევ, თავად განსაჯეთ:

 ეს სხვაობა არამარტო გარეგნულ იერსახეში, არამედ შიგნიდანაც საგრძნობია
ტაძარი მოხატულია ძველი ბერძნული სტილით, ფრესკები კარგადაა შემონახული. ისე რამდენიმე ადგილას აშკარად მოსჩანს ზედა ნამუშევრის ქვემოთ სხვა ფრესკები, სავარაუდოდ უფრო ძველი. ტაძარი არაა მოქმედი, თუმცა როგორც მივხვდი ადგილობრივებისთვის ფულის კეთების მშვენიერი საშუალებაა (შესასვლელი ბილეთი 8 ლირა ღირს). ის ფაქტი, რომ იქვე ახლომახლო მეჩეთიც არაა, იმის შეგრძნებას ამძაფრებს, რომ თურქებს ტაოსგან განსხვავებით ან არ ადარდებთ ამ ტაძრის დაკარგვა ან უბრალოდ მისი დაკარგვის საშიშროებას ვერ ხედავენ...


რა დასამალია და სანახაობა მართლაც ერთნაირ დადებით რეაქციას იწვევს ყველაში განურჩევლად აღმსარებლობისა.....


დაბოლოს, ეს ორდღიანი გასეირნება სრულდება ორშაბათს გამთენიისას თბილისში დაბრუნებით, ალბათ ბევრს არ დაავიწყდება ის გზა, ჩვენი უხმო (ხმა რაგბის მსვლელობისას დავკარგეთ)და უსმენო სიმღერა, ბექას მიერ ორიგინალური შესრულებით ”დაბა დაბა დაბა და” და გაოცებული ხაბაზი, რომელსაც ღამის 2 საათზე ბათუმში დავადექით თავს და რამის თონეში ჩავუცვივდით სანამ უკანასკნელ  პურს მოგვცემდა.

დღეს ჩემს მეგობართან(რომელიც ეს-ესააა ეგვიპტიდან დაბრუნდა და ემოციებისგან გამოსვლა უჭირს) პირადი საუბრისას აღვნიშნე, რომ ნოსტალგია იმისა, რაც მოგწონს მალევე რომ არ გაგიჩნდეს უკეთესია, თუ მას  ჩაანაცვლებ ახალი თავგადასავლით. მოგონებები სიბერეშიც გვეყოფა. ასე რომ წინ ახლა უკვე ახალი თავგადასავლებისაკენ......