გზფხლ
მშვენიერია, გავიხედე-გამოვიხედე და აღმოვაჩინე რომ ზამთარიც გადაგვიგორებია. არა განა ამის აღმოჩენას რა დიდი ამბავი უნდოდა, მაგრამ თუ გავითვალისწინებთ რომ დილაადრიან ერთ ჩაბნელებულ ოთახში შედიხარ, სადაც მზე საერთოდ ვერ აღწევს, საკმაოდ ცივა და განწყობაც მეტწილად შესაბამისია და ამავე შენობიდან შებინდებისას გამოდიხარ უკვე ცხადი ხდება ყველაფერი. დღეს საქმეზე შუადღისას მომიწია გამოსვლა და რას ვხედავ, აშკარად გაზაფხულის სუნი ტრიალებს, ამ თბილისში ამის შეგრძნება ცოტა რთულია, მარა მაინც. უუამრავი ყოჩივარდა (ჩემი კიდევ ერთი სისუსტე) და ჩაცმულობაში გამოხატული ზაფხულის მოლოდინი იგრძნობა. ერთი მომენტი გამახსენადა ამ წამს, შარშან დედის დღეზე გზად მივდიოდი და ასეთ სურათს წავაწყდი. საღამოხანია და თითქმის შუა ტრასაზე მანქანას აჩერებს ადამიანი, მძღოლი გადმოდის და მოურიდებლად ტეხს რამის ტროტუარზე ამოსული გაყვავებული ნუშის ხის ტოტს. მერწმუნეთ ლამაზი სანახაობა იყო. (მე ასე აღვიქვი ყოველშემთხვევაში).
მიხარია, ძააალიან მიხარია, წინ დიდი გეგმები მაქვს და დარწმუნებული ვარ ყველაფერი მართლა ძალიან კარგად იქნება 
0 comments:
Post a Comment