მთავარია გაგება

ეს წუთია ჟიზელიდან დავბრუნდი, რაღაც მოგონებები მომაწვა და რომ არ დავწერო არ ვიქნები მართალი:

დღეს მთელი დარბაზი ბავშვებით იყო სავსე.....

ყველა ასაკის ბავშვებით.
სპექტაკლის მსვლელობისას პატარა, ხმის მიხედვით სულ თოთოს ტირილმა რამდენჯერმე გამომაფხიზლა.....

გამეღიმა და ისევ განვაგრძე.......

სამსახურში და ჩემს ახლო გარემოცვაში, ხანდახან გიჟად მთვლიან, რატომ შეიძლება მომინდეს ოპერაზე ან თუნდაც ბალეტზე წასვლა, თანაც ასეთი დიდის სიხშირით..........

მოგონებები ვახსენე და დღეს წარმოდგენის პერიოდში ქაღალდების ჭრაჭუნით და უადგილო ტაშისკვრით შეწუხებულმა, გავიხსენე, რომ პირველად ოპერაში სკოლამდელ ასაკში გახლდით, აბესალომ და ეთერის სანახავად, მალევე მაკნატუნა და გედების ტბა ვიხილე. მინდა გამოვტყდე, რომ დამჯერი და მომთმენი ყველა ასაკში ვიყავი, მარა პირველ წარმოდგენაზე მახსოვს აშკარად დავიტანჯე, თავს ინსტრუმენტების ყურებით და კოსტუმების სიელვარით, ასევე დიდი ჭაღით ვირთობდი, ისე რომ რამდენადაც კარგად მახსოვს არც დედა შემიწუხებია და არც გვერდზე მჯდომი..........

რათქმაუნდა იყო პაუზა თანაც ძალიან დიდი, რამდენიმე ხუთწლეული და ბოლოს ამ ექსპერიმენტმა (ჩემი მშობლებისა) იქამდე მიმიყვანა, რომ ერთ დღეს ოპერიდან შემოსულუმა ზარმა: ”ქალბატონ თამუნას თუ სურვილი ექნება შემდეგ პრემიერაზე ბილეთებს დავუჯავშნავთო” ოპერის ფანად მაქცია :))))

ორმაგი სტანდარტები და მულტიდასკვნები ჩემი სტილია, სულ არჩევანის ზღვარზე ვარ.

და აი, ზემოთქმულიდან ჩემი დასკვნაც: ბავშვობაშივე წაიყვან, რა იცი იქნებ შეუყვარდეს და კარგ, დამფასებელ მაყურებლად იქცეს;

ან მეორე, აღარასდროს ექნება სურვილი მეორედ ნახოს ოპერისა და ბალეტის თეატრი, თუნდაც ლამაზი ჭაღის ინტერესისთვის.


ერთი რამ მაინც ცხადია: ჩიპსების და გაზიანი სასმელების ხმა ნამდვილად არ უნდა ისმოდეს, გამსაკუთრებით სოლო შესრულებისას და უაზრო ტაშს არ უნდა გამოჰყავდე იმ სიმშვიდიდან, რასაც კლასიკა ჰქვია. განსაკუთრებით მაშინ, როცა  time out-ი გაქვს გამოცხადებული............